Mensenwerk

Als een inwoner om hulp vraagt bij Delft Support, begint de samenwerking met de medewerker van Delft Support. In de rubriek Mensenwerk vertellen cliënt en collega samen over hun ervaringen. Wat was de hulpvraag? Hoe verliep de samenwerking? En hoe hielp de collega de inwoner om doelen te bereiken? Samen geven zij antwoord. Deze keer: Sara, moeder van Elia (4), en Fereshteh, medewerker Team Jeugd.

Sara, hoe kwam je terecht bij Team Jeugd?

Sara: “Ik was een fulltime werkende alleenstaande moeder en voedde mijn zoontje van bijna 4 jaar alleen op, zonder netwerk in Nederland. Toen het tijd werd dat hij naar school ging, werden we niet geaccepteerd door de basisscholen waarop ik me had aangemeld. Elia droeg luiers en kon niet praten. Ik wist niet hoe ik hem moest steunen en naar wie ik moest gaan. Ik vertelde de huisarts over mijn zoon. Via de ggz werd ik doorverwezen naar Team Jeugd.”

Welke stappen hebben jullie samen gezet?

Fereshteh: “Tijdens mijn eerste bezoek aan Sara trof ik een slimme en ambitieuze vrouw aan zonder netwerk. Ze had veel stress, omdat haar zoontje de diagnose autisme had gekregen. Op dat moment had Sara vooral behoefte aan een luisterend oor. Ze weinig kennis had over de zorg in Nederland en niet wist hoe ze haar zoon kon helpen. Daarom nam ik de tijd om alles rustig met haar door te nemen. Ik legde uit hoe de zorg hier werkt en op welke manieren ik haar kon ondersteunen. Daarnaast maakte ik duidelijk dat ik naast gezinnen sta en hen help bij het vinden van de best passende hulp.”
Sara: “Toen ik bij Fereshteh kwam, was ik wanhopig. Ik had vóór haar met zoveel anderen over mijn zoon gesproken en niemand had de oplossing. Zij luisterde geduldig naar al mijn zorgen. Ze dacht met me mee en bood vervolgens manieren aan om de problemen aan te pakken.”
Fereshteh: “Ik heb met behulp van de de GIZ (Gezamenlijk Inschatten Zorgbehoeften)-methode een beeld gekregen van de krachten en de belangrijkste zorgen van het gezin. Daarna hebben we samen doelen opgesteld. Omdat het jongetje de diagnose autisme heeft, had hij gespecialiseerde hulp en ondersteuning nodig. Ik heb hem aangemeld bij een KDC-groep, zodat hij zich verder kon ontwikkelen. Tegelijkertijd heeft hij logopedie gekregen om zijn spraakvaardigheid te verbeteren. Daarnaast heb ik opvoedondersteuning ingezet. Zo leerde de moeder beter omgaan met het autisme van haar zoontje.”

 

Hoe verliep jullie samenwerking?

Sara: “Het was erg prettig dat ik altijd de ruimte had om mijn mening te geven. Alles gebeurde in overleg. De samenwerking heeft ons leven voor altijd veranderd en dat meen ik. Elia draagt ​​nu geen luiers meer, hij praat beter en gaat naar een speciale school waarvan hij blij thuiskomt.”
Fereshteh: “Wat deze samenwerking zo sterk maakte, was dat ik niet de enige was die actie ondernam; we deden alles samen. Bijvoorbeeld: omdat veel zorgaanbieders lange wachttijden hadden, moesten we actief op zoek naar een KDC-groep met een kortere wachttijd, zodat haar zoon zo snel mogelijk begeleiding kon krijgen. Dit proces hebben we gezamenlijk doorlopen. Daarnaast hadden we een duidelijke taakverdeling: ik gaf advies en bood ondersteuning, terwijl de moeder de uiteindelijke beslissingen nam. Vervolgens gingen we samen aan de slag om de best mogelijke hulp voor haar zoon te realiseren.”

Sara, wat raad je mensen aan in dezelfde situatie?

Sara: “Niemand wist wat er voor mijn zoon gedaan kon worden om een ​​school te vinden, totdat ik bij Delft Support terechtkwam. Ik raad anderen aan contact op te nemen met professionals die weten wat mogelijk en goed is voor kinderen met speciale behoeften.”

Hoe zien jullie de toekomst?

Sara: “Ik zie dat mijn zoon zich elke dag ontwikkelt en verbetert. Ik heb goede hoop dat hij uiteindelijk zijn achterstand te boven kan komen. Intussen is hij een gelukkig kind. Sinds dit jaar gaat hij naar de basisschool, een enorme mijlpaal en een belangrijke stap vooruit in zijn ontwikkeling.”
Fereshteh: “Ik zie de toekomst zeer positief. Wat me vooral opvalt aan de moeder is dat ze een lieve en slimme vrouw is, die er als alleenstaande ouder alles aan doet om haar zoon te helpen zich verder te ontwikkelen en stappen vooruit te zetten. Het mooiste is dat haar zoon nu een blij en gelukkig kind is. De moeder heeft de diagnose geaccepteerd en geleerd hoe ze het beste met de bijbehorende uitdagingen kan omgaan. Daarom zie ik een stralende toekomst voor dit gezin.”